DxO PhotoLab Review 2022: is het klaar voor RAW-workflows?

Waarom me vertrouwen voor deze recensie

Hallo, mijn naam is Thomas Boldt en ik ben een digitale fotograaf sinds de tijd dat je je megapixels kon meten met een enkel cijfer. In die tijd heb ik zowat elke afbeeldingseditor onder de zon getest, van gratis open-source software tot softwaresuites die aan de industriestandaard voldoen. Ik heb ze gebruikt voor mijn werk, voor mijn eigen fotografiepraktijk en puur voor experimenten. In plaats van terug te gaan in de tijd en al dat werk zelf te herhalen – wat super moeilijk klinkt – kun je mijn beoordelingen lezen en meteen profiteren van al die ervaring!

DxO heeft me geen speciaal exemplaar van de software gegeven in ruil voor deze beoordeling (ik heb de onbeperkte gratis proefperiode van 30 dagen gebruikt), en ze hadden geen redactionele inbreng of toezicht op de inhoud.

Snelle notitie: DxO PhotoLab is beschikbaar voor Windows en macOS, maar in deze review heb ik de Mac-versie getest. Om de een of andere onverklaarbare reden bleef de Windows-versie van mijn download herhaaldelijk vastlopen, ondanks het feit dat de Mac-versie de download zonder problemen op dezelfde server op hetzelfde moment voltooide. Het is me uiteindelijk gelukt om de Windows-download te voltooien, en de twee versies zijn in feite hetzelfde, afgezien van de gebruikelijke verschillen tussen Windows- en Mac-stijlkeuzes. Het enige opvallende verschil dat ik tijdens mijn platformvergelijking zag, was dat de mouseover-pop-ups op de Windows-versie veel meer metadata over de foto bevatten dan de Mac-versie.

Gedetailleerd overzicht van DxO PhotoLab

PhotoLab is beschikbaar in twee edities: Essential en Elite, en zoals je waarschijnlijk wel kunt raden, is er een vrij aanzienlijk prijsverschil tussen de twee: Essential kost $ 139, terwijl Elite je $ 219 kost. Iedereen die veel hoge ISO-foto’s maakt, zal zeker willen springen voor de Elite-editie, omdat deze het fantastische PRIME-algoritme voor ruisverwijdering biedt, een van de trots en vreugde van DxO, evenals een aantal andere extra voordelen.

Dit zet de traditie voort die DxO heeft opgebouwd met hun vorige RAW-editor OpticsPro. Ik ben blij om te zien dat ze de oude editor in veel opzichten hebben verbeterd, hoewel de bibliotheekbeheer- en organisatiefunctie nog steeds verwaarloosd lijkt. In OpticsPro was het eigenlijk niets meer dan een veredelde bestandsbrowser, en het PhotoLab is niet veel beter, maar nu kun je tenminste sterbeoordelingen toevoegen, vlaggen kiezen/weigeren en je bibliotheek doorzoeken op basis van een reeks opnameparameters.

De zoekfunctie is een vreemde mix van briljant en frustrerend. U kunt eenvoudig elke gewenste parameter typen en u krijgt onmiddellijk een reeks opties en hoeveel afbeeldingen in elk zoekfilter passen. Als u ‘800’ typt, worden mogelijke betekenissen gedetecteerd en kunt u alle afbeeldingen weergeven die zijn gemaakt met ISO 800, een brandpuntsafstand van 800 mm, belichtingen van 800 seconden of bestandsnamen die 800 bevatten.

Dit is een handige functie, behalve dat ik verbijsterd ben door het feit dat er geen manier is om uw metagegevens voor elke afbeelding in de PhotoLibrary daadwerkelijk te bekijken, ondanks het feit dat het duidelijk ten minste een deel van die gegevens leest en verwerkt om die mooie zoekopdrachten mogelijk te maken in de eerste plaats. Er is een klein overlayvenster met basisopnameparameters, maar niets anders uit de metadata.

Er is zelfs een speciale EXIF-metadataviewer in het hoofdbewerkingsvenster, maar er is geen manier om deze in de bibliotheek weer te geven. Na een beetje graven in de gebruikershandleiding, lijkt het alsof er een zwevende overlay met afbeeldingsinformatie zou moeten zijn, maar het inschakelen en uitschakelen in de menu’s lijkt geen enkel deel van de interface te veranderen dat ik kon zien.

Ook opgenomen in de PhotoLibrary is de functie Projecten, die in wezen fungeert als aangepaste groepen afbeeldingen die u naar eigen goeddunken kunt vullen. Maar om de een of andere reden werkt de zoekfunctie niet binnen Projects, dus je wilt ze zeker kleiner houden in plaats van breed te gaan met zoiets als ‘alle 18 mm-foto’s’.

Dus al met al, hoewel de PhotoLibrary-tool een verbetering is ten opzichte van eerdere versies, heeft het nog steeds echt wat speciale aandacht nodig. Als je een fotograaf bent met een enorme catalogus met foto’s, ga je zeker niet je digitale vermogensbeheerder veranderen, maar het maakt het wel een beetje gemakkelijker voor degenen onder jullie die meer nonchalant zijn over je organisatiegewoonten.

Werken met afbeeldingen

Het bewerkingsproces vindt plaats op het tabblad ‘Aanpassen’ en bewerken is waar PhotoLab echt uitblinkt. Er worden standaard een aantal automatische aanpassingen op uw afbeeldingen toegepast, en ze zijn meestal redelijk goed, hoewel u ze natuurlijk kunt aanpassen of helemaal kunt uitschakelen om aan uw creatieve visie te voldoen. Over het algemeen vind ik het uiterlijk van de standaard DxO RAW-conversie-engine en aanpassingen best goed, hoewel dit sterk kan afhangen van je persoonlijke smaak en je intenties.

DxO staat erom bekend uitgebreide interne tests uit te voeren op een enorm scala aan lens- en cameracombinaties, en als gevolg daarvan zijn hun lenscorrectieprofielen de beste die er zijn. Telkens wanneer u door een map in PhotoLibrary navigeert of een bestand opent op het tabblad Aanpassen, controleert PhotoLab de metagegevens om de combinatie van camera en lens te bepalen die de afbeelding heeft gemaakt. Als je daarvoor correctieprofielen hebt geïnstalleerd, worden ze onmiddellijk toegepast – zo niet, dan kun je ze automatisch downloaden via het programma. Er zijn ongeveer 40,000 verschillende ondersteunde combinaties, dus DxO bespaart schijfruimte en laadtijden door alleen de profielen te downloaden die u daadwerkelijk zult gebruiken.

Naast het automatisch corrigeren van geometrische problemen zoals tonvormige en keystone-vervorming, passen hun lensprofielen ook automatisch de scherpte aan. Je kunt dit naar eigen inzicht aanpassen, maar de automatische aanpassing lijkt op zichzelf al behoorlijk goed te werken.

Zodra je lenscorrecties zijn toegepast, ben je klaar om verder te gaan met je afbeelding en zal de bewerkingsinterface onmiddellijk bekend zijn voor iedereen die in het verleden met een RAW-editor heeft gewerkt. Je vindt alle tools die je nodig hebt voor basisaanpassingen, zoals witbalans, aanpassingen van hooglichten/schaduwen en kleuraanpassingen, maar DxO bevat een aantal aangepaste aanpassingen die het ontdekken waard zijn.

Smart Lighting zorgt voor een snelle balans tussen high-key beelden en brengt details naar voren die verloren gaan in de schaduwen van onderwerpen met veel tegenlicht. De Uniform-modus verbetert de lokale helderheid en contrast goed, terwijl de Spot Weighted-modus bedoeld is voor portretten en een algoritme voor gezichtsdetectie bevat. Als u geen portretten maakt, kunt u een aangepast punt instellen voor puntweging. De meeste, zo niet alles, zou handmatig kunnen worden bereikt, maar het is handig om een ​​snelle methode te hebben om het te verwerken.

Clearview doet wat je zou verwachten – waasreductie – wat ook het lokale contrast versterkt. Het doet dit vrij goed, vooral in vergelijking met de meer beperkte functies voor het verminderen van waas die beschikbaar zijn in andere editors zoals Lightroom. De waasverwijdering van Lightroom is alleen beschikbaar als onderdeel van een aanpassingslaag en lijkt een ongelukkige neiging te hebben om dingen blauw te maken in plaats van daadwerkelijk waas te verwijderen. Hoewel ik zowel de oude versie als de nieuwe versie van Clearview heb getest, weet ik niet zeker of ik zoveel verschil kan zien, maar ik kon ze niet direct naast elkaar vergelijken omdat de vorige versies dat niet meer zijn verkrijgbaar. ClearView Plus is alleen beschikbaar in de ELITE-editie.

Hoewel de standaard automatische ruisverwijdering redelijk goed is, is de echte ster van de show het PRIME-algoritme voor ruisverwijdering (ook beperkt tot de ELITE-editie). Het verwijdert uitstekend ruis bij extreem hoge ISO-bereiken, maar als resultaat verhoogt het uw exporttijd behoorlijk aanzienlijk, afhankelijk van uw CPU. Het kostte mijn 4K iMac 50 seconden om een ​​afbeelding van 24 megapixels te exporteren als een 16-bits TIFF-bestand, terwijl dezelfde afbeelding zonder PRIME ingeschakeld 16 seconden duurde. Op mijn pc met een krachtigere processor duurde hetzelfde beeld 20 seconden met PRIME en 7 seconden zonder.

Omdat PRIME zo processorintensief is, kun je alleen een voorbeeld van het effect zien in de kleine miniatuur aan de rechterkant in plaats van de volledige afbeelding, maar over het algemeen is het de moeite waard voor elke hoge ISO-opname. Zie de vergelijking hieronder van hetzelfde kwallenbeeld, gemaakt bij ISO 25600 op een Nikon D7200. Zonder ruiscorrectie was de zwarte achtergrond zo gespikkeld met rode ruis dat ik de hele serie negeerde, maar ik kan teruggaan en ze opnieuw bekijken nu ik toegang heb tot betere ruisverwijdering.

Een van de grote problemen met eerdere DxO RAW-editors was het gebrek aan gelokaliseerde bewerkingsfuncties, maar PhotoLab bevat een systeem dat bekend staat als U Points. U Points zijn oorspronkelijk ontwikkeld door Nik Software en opgenomen in Nikon’s inmiddels ter ziele gegane Capture NX-editor, maar het systeem leeft hier voort.

Als u ‘Lokale aanpassingen’ selecteert in de bovenste werkbalk, gaat u naar de overeenkomstige modus en vervolgens klikt u met de rechtermuisknop (zelfs op een Mac) om dit handige bedieningswiel met verschillende lokale opties weer te geven. U kunt een eenvoudig penseel of verloopmasker gebruiken of de functie Automatisch maskeren gebruiken, hoewel deze laatste het beste werkt als er een duidelijk gedefinieerde achtergrond is.

Wil je gebruik maken van het U Point-systeem, dan kies je voor de optie ‘Besturingspunt’ bovenaan het stuurwiel. Er wordt een beweegbaar controlepunt op de afbeelding geplaatst dat een reeks opties oplevert die u lokaal kunt aanpassen, en alle vergelijkbare pixels in de instelbare straal krijgen dezelfde aanpassing. Zoals DxO zegt: ‘Wanneer u in de afbeelding klikt om een ​​controlepunt te maken, analyseert het hulpmiddel de helderheid, het contrast en de kleur van de pixels op dat punt en past vervolgens de correctie toe op alle pixels met dezelfde kenmerken binnen een gebied dat u definieert .”

In feite is dit een soort grootschalig automatisch masker, en het is effectief in sommige situaties, maar het is belangrijk om het juiste gereedschap voor de klus te kiezen. In de bovenstaande afbeelding zou een verloopmasker veel effectiever zijn. U-punten zijn best cool, maar ik ben een beetje te gewend om met maskers te werken, en daarom geef ik de voorkeur aan wat meer precisie van mijn gelokaliseerde bewerking.

Tenzij u werkt aan foto’s met een extreem hoge resolutie die op grote schaal worden afgedrukt, zult u de inconsistenties in de meeste situaties waarschijnlijk niet opmerken. Natuurlijk, als je aan zulke grote afbeeldingen werkt, gebruik je waarschijnlijk zoiets als Capture One van Phase One in plaats van PhotoLab.

PhotoLab gebruiken als een Lightroom-plug-in

PhotoLab heeft absoluut een zware strijd om echt een deel van de RAW-bewerkingsmarkt te veroveren. Veel fotografen hebben de uitstekende bibliotheekbeheertools van Lightroom omarmd en zullen niet willen veranderen, dus de mogelijkheid om de krachtige ruisonderdrukking en lenscorrecties van DxO snel in een Lightroom-workflow te brengen, lijkt erg handig.

Of in ieder geval, het zou handig zijn als ze echte integratie in Lightroom hadden gedaan. In eerste instantie lijkt het erop dat u PhotoLab kunt gebruiken als vervanging voor Lightroom’s ‘Develop’-module, maar u gebruikt eigenlijk alleen Lightroom om elk bestand in PhotoLab te openen in plaats van de mogelijkheden van PhotoLab daadwerkelijk in Lightroom te integreren. Misschien ben ik gewoon ouderwets, maar dat klinkt niet echt als een plug-in voor mij.

Zowel PhotoLab als Lightroom bewerken bestanden niet-destructief, maar ze hebben elk hun eigen RAW-verwerkingsengine – dus de wijzigingen die u in de ene aanbrengt, zijn niet zichtbaar in de andere, wat het hele doel van het gebruik van de Lightroom-catalogusmodule tenietdoet. Misschien hoef je geen miniaturen te bekijken om te weten welke van je bestanden zijn bewerkt, maar ik heb de neiging om dingen een beetje meer visueel te bepalen, en niet kunnen zien of ik al een bestand in mijn catalogus heb bewerkt, lijkt een grote verspilling van tijd voor mij.

Dit gebrek aan volledige integratie kan te wijten zijn aan de manier waarop de plug-infunctionaliteit van Lightroom werkt, maar het maakt een veelbelovende samenwerking minder effectief dan het had kunnen zijn.

DxO PhotoLab-alternatieven

Adobe Lightroom

(PC/Mac, $ 9.99/mnd abonnement gebundeld met Photoshop)

Ondanks het feit dat PhotoLab een Lightroom-plug-in aanbiedt, is het nog steeds een geldige concurrent op zich. Het heeft uitstekende tools voor bibliotheekbeheer, evenals solide RAW-ontwikkeling en gelokaliseerde bewerkingsopties. Verkrijgbaar als een bundel met Photoshop, je kunt elke vorm van bewerking maken die je maar kunt bedenken – maar de automatische opties zijn niet zo goed en de ruisonderdrukking is niet te vergelijken met het PRIME-algoritme. Lees mijn volledige recensie van Adobe Lightroom hier.

Luminar

(PC/Mac, $ 69.99)

Als u op zoek bent naar een meer betaalbare RAW-editor zonder abonnement, is Luminar misschien meer uw snelheid. Het biedt degelijke RAW-bewerkingstools, hoewel uit mijn tests bleek dat de Mac-versie veel stabieler was dan de pc-versie, dus pc-gebruikers willen misschien een andere optie proberen. Lees mijn volledige recensie van Luminar hier.

Affiniteitsfoto

(PC/Mac, $ 49.99)

Een nog meer betaalbare optie, Affinity Photo is een krachtige editor die iets dichter bij Photoshop staat dan andere RAW-editors. Het biedt uitstekende lokale bewerkingstools, hoewel het geen enkele vorm van bibliotheekbeheertools biedt. Lees mijn volledige recensie van Affinity Photo hier.

Voor meer opties kunt u ook deze overzichtsrecensies lezen:

• Beste fotobewerkingssoftware voor Windows
• Beste fotobewerkingssoftware voor Mac

Redenen achter mijn beoordelingen

Effectiviteit: 4/5

Op het eerste gezicht lijkt het erop dat DxO PhotoLab een 5/5 verdient voor effectiviteit, aangezien de ruisonderdrukking, lenscorrectie en automatische aanpassingen uitstekend zijn. U-punten zijn redelijk effectief als lokale bewerkingstools, maar u kunt ze negeren ten gunste van maskering, en de ongelukkige PhotoLibrary-module voelt zich nog steeds verwaarloosd door DxO. Ze suggereren dat je deze paar problemen kunt omzeilen door PhotoLab te combineren met Lightroom als catalogusbeheerder, maar je moet je nog steeds afvragen waarom DxO hun organisatietools niet gewoon verbetert.

Prijs: 4 / 5

PhotoLab is een beetje hoog geprijsd in vergelijking met de meeste van zijn concurrenten, omdat de markt voor RAW-fotobewerking steeds drukker wordt met betaalbare opties. Om de een of andere onverklaarbare reden houden ze de prijs van upgrades verborgen, behalve voor bestaande klanten, wat mij suggereert dat ze nogal duur kunnen zijn. Maar zelfs met het hoge prijskaartje is het moeilijk om de uitstekende waarde van de unieke functies te betwisten, vooral omdat u uw exemplaar van de software rechtstreeks bezit als een eenmalige aankoop in plaats van als een gelicentieerd abonnement.

Gebruiksgemak: 4/5

Ik vond PhotoLab vrij eenvoudig te gebruiken en het zal onmiddellijk bekend zijn bij iedereen die in het verleden een andere RAW-editor heeft gebruikt. Het gemak van automatische aanpassingen is best aantrekkelijk, hoewel er een paar kleine interfaceproblemen zijn die een gebrek aan aandacht lijken te geven aan het ontwerp van de gebruikersinterface. Dit zijn geen dealbreakers, maar zorgen ervoor dat PhotoLab geen hoger cijfer krijgt.

Ondersteuning: 4/5

DxO biedt handige introductiehandleidingen voor nieuwe gebruikers, hoewel deze waarschijnlijk niet nodig zullen zijn. Elke aanpassings- en lokale bewerkingstool biedt een snelle uitleg in het programma van de functies en er is gemakkelijke toegang tot een gebruikershandleiding als u meer informatie nodig hebt. Omdat PhotoLab echter niet hetzelfde marktaandeel heeft als sommige concurrenten, is er niet veel ondersteuning of tutorial van derden beschikbaar.

Het laatste woord

Het is een beetje jammer, maar ik moet zeggen dat DxO PhotoLab het lijkt erop dat het veel beter werkt in combinatie met Lightroom dan als een op zichzelf staand programma. Desondanks is het nog steeds de moeite waard, want je zult nooit een beter ruisonderdrukkingssysteem of nauwkeurigere lenscorrectieprofielen vinden.

Als u een Lightroom-gebruiker bent die uw afbeeldingen nog verder wil oppoetsen, dan is PhotoLab een uitstekende aanvulling op uw workflow; casual fotografen die een eenvoudige maar capabele RAW-editor willen, zullen niet teleurgesteld zijn. Professionele gebruikers met een gevestigde workflow zullen waarschijnlijk niet in de verleiding komen om dingen te veranderen vanwege de beperkte organisatie en lokale bewerkingstools, maar PhotoLab gebruiken als een nieuwe ontwikkelmodule voor Lightroom-plug-in is zeker het bekijken waard.

DxO heeft een programma gebouwd dat hun PRIME-ruisonderdrukkings- en lenscorrectieprofielen laat zien, maar die twee elementen schijnen nog steeds veel helderder dan de rest van hun PhotoLab-omgeving.

Dus, vind je deze PhotoLab-recensie nuttig? Deel uw mening hieronder.